Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ



Γεννήθηκε στα Σέρρας το 1895 και πέθανε στους Φούρνους της Ικαρίας στις 9 Μαϊου 1947. Ήταν απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-1913 με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού. Αργότερα πολέμησε στη Μικρά Ασία.Το 1922 ενώ είχε φτάσει στο βαθμό του Ταγματάρχη, συμμετείχε στην Επαναστατική Επιτροπή του Πλαστήρα. Το 1926 όντας Συνταγματάρχης καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί ήταν από τους Πρωτεργάτες του κινήματος Τζαβέλα  Μπακιρτζή αλλά δεν εκτελέστηκε. Το 1928 επανήλθε στο στράτευμα και το 1935 Συνταγματάρχης πλέον πήρε μέρος σε νέο αποτυχημένο πραξικόπημα. Συνελήφθη και καταδικάστηκε για δεύτερη φορά σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε απόταξη από το στράτευμα και εξορία στον Άγιο Ευστράτιο.

Το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά τον άφησε ελεύθερο υπό τον όρο να φύγει στο εξωτερικό και έφυγε στη Ρουμανία.

Με την κήρυξη του Ελληνοιταλικού πολέμου επέστρεψε στην Ελλάδα και ζήτησε να λάβει μέρος στον πολέμο με τον βαθμό του απλού στρατιώτη, κάτι που δεν έγινε δεκτό από την κυβέρνηση Μεταξά.



Ρουμελιώτης Ελευθέριος

ΔΥΣΙ ΜΥΡΙΑΣΙ

 Στις 4/17 Αυγούστου 1916 μονάδες της 7ης Βουλγαρικής Μεραρχίας κατέλαβαν τα Σέρρας, καθώς και άλλες πόλεις της Ανατολικής Μακεδονίας. Η κατοχή αυτή τελείωσε τον Σεπτέμβριο του 1918. Η εισβολή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να πεθάνουν 3.000 περίπου άτομα λόγω των κακουχιών της πείνας και γενικά της κακομεταχείρισης του Ελληνικού πληθυσμού. Βασάνιζαν φυλάκιζαν και γενικά κακοποιούσαν τόσο τους κατοίκους της πόλης αλλά και των χωριών. Όσους συλλάμβαναν και τους
φυλάκιζαν τους άφηναν νηστικούς τους υπέβαλαν σε διάφορα βασανιστήρια, άγριους ξυλοδαρμούς συνεπεία των οποίων πολλοί πέθαναν. Γενικά απαγορευόταν η κυκλοφορία των Ελλήνων από ένα χωριό στο άλλο. Απαγορευόταν ο παραμικρός φωτισμός και γενικά η κυκλοφορία το βράδυ, ενώ οι έφοδοι στα σπίτια και οι συλλήψεις χωρίς λόγο,οι λεηλασίες καθώς και ο βιασμός των γυναικών ήταν σύνηθες φαινόμενο. Γενικά ο Ελληνικός πληθυσμός υπέστη τα πάνδεινα. Μετά τον Ιούνιο του 1917 συνελήφθησαν 3.000 περίπου άνδρες τόσο από την πόλη όσο και από τα χωριά και εκτοπίστηκαν σε διάφορα μέρη της Βουλγαρίας ως όμηροι για καταναγκαστική εργασία και το καλοκαίρι του 1918 τρεις μήνες περίπου προ της ανακωχής συνελήφθησαν άλλοι 5.000 περίπου άνδρες και εκτοπίστηκαν στη Βουλγαρία και αυτοί ως όμηροι Ντουρτουβάκια. Οι εκτοπισθέντες όμηροι τα λεγόμενα Ντουρτουβάκια κατά τη διάρκεια της εξορίας τους, αναγκάζονταν να εργάζονται σε διάφορες εξευτελιστικές εργασίες κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες με βροχή χιόνια και καύσωνα χωρίς καμιά διάκριση, ιερείς, δάσκαλοι, γιατροί, γενικά επιστήμονες, έμποροι και άλλοι στην κατασκευή κυρίως δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών, με ξυλοδαρμούς και άλλα βασανιστήρια ξυπόλυτοι, ρακένδυτοι, πεινασμένοι. Από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες αλλά και από την πείνα πέθαναν 2.000 άτομα (Ντουρτουβάκια). Είναι αδύνατο να περιγραφούν τα μαρτύρια που υπέστη ο Ελληνικός πληθυσμός και της πόλης των Σερρών και γενικά ολοκλήρου της περιοχής στα χρόνια της Βουλγαρικής κατοχής 1916 – 1918 καθώς και τα μαρτύρια που υπέστησαν τα Ντουρτουβάκια στον τόπο της εξορίας τους. Μετά την ήττα του Βουλγαρικού Στρατού και την γενόμενη ανακωχή οι όμηροι αφέθησαν ελεύθεροι όσοι επέζησαν από την περιπέτεια αυτή και επέστρεψαν στα Σέρρας σε κακά χάλια και ύστερα από πολλές περιπέτειες. Ο Δήμος Σερρών τιμώντας τους αποθανόντες στην εξορία ομήρους, αλλά και τους επιζήσαντες τοποθέτησε αναμνηστική στήλη στο κηπάριο δίπλα στο ιστορικό κτήριο του Ομίλου ΟΡΦΕΑ Σερρών.
 
Παναγιωτίδης Αριστείδης

ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ



Γεννήθηκε στην Προύσα της Μικράς Ασίας το 1888 και πέθανε
στην Αθήνα το 1959 όπου είχε μετακομίσει τα τελευταία χρόνια.
Οι φόνοι του πατέρα του και του αδελφού του από τους Τούρκους
τον ανάγκασαν το 1912 να έλθει στην Ελεύθερη Ελλάδα και εγ-
καταστάθηκε στα Σέρρας.
Υπηρέτησε στην Χωροφυλακή και όταν αποστρατεύτηκε άνοιξε
ένα μικρό καφενείο.Το 1920 παντρεύτηκε με την σύζυγό του Βασιλική.Κατά την διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθει από τους Βουλγάρους και εστάλη ως όμηρος στην Βουλγαρία από όπου κατόπιν περιπετειών το 1920 επέστρεψε στα Σέρρας. Ανέλαβε την εκμετάλλευση του λειτουργούντος τότε καφενείου Κρόνιο και το 1925 αγόρασε από την υπηρεσία Ανταλλαξίμων με δόσεις την έκταση που ευρίσκετο το καφενείο Κρόνιο όπου εν συνεχεία με δύο άλλους συνέταιρους ανήγειρε την κινηματογραφική αίθουσα Το Κρόνιο η οποία υπάρχει και σήμερα.
Εν συνεχεία δημιούργησε τον θερινό κινηματογράφο Έσπερος.
Με την κήρυξη της Βουλγαρικής κατοχής το 1941 εγκατέλειψε τα
 Σέρρας και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα από όπου επανήλθε μετά την απελευθέρωση των Σερρών και ανέλαβε την συνολική
διαχείριση των επιχειρήσεων. Αναγκάστηκε λόγω σοβαρών προβλημάτων της υγείας του να μετακομίσει στην Αθήνα ύστερα
από λίγο.
Το 1957 συνέταξε την διαθήκη του με την οποία παραχωρούσε το σύνολο των περιουσιακών του στοιχείων (κινητών και
ακινήτων) στην γυναίκα του και την υψηλή κυριότητα αυτών στο Γηροκομείο Σερρών.
Μετά το θάνατο της γυναίκας του το 1967 όλη η περιουσία του περιήλθε στο Γηροκομείο Σερρών το οποίο προς τιμήν του
αργότερα μετονομάστηκε σε ¨Κωστοπούλειο Στέγη¨.
Η προτομή του βρίσκεται στο Α' Νεκροταφείο Σερρών.

Φωτιαδού Πασχαλία

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΡΑΚΙΤΖΗΣ


 Γεννήθηκε στα Σέρρας στις 12 Αυγούστου 1834 και πέθανε στην
Πάτρα το 1906 και τάφηκε στα Σέρρας. Από μικρή ηλικία άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος αρτοποιείου και εν συνεχεία ασχολήθηκε με το εμπόριο οινοπνευματωδών ποτών, και έγινε προμηθευτής οινοπνεύματος και ποτών κυρίως της Βουλγαρίας. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους των Σερρών και οι εμπορικές του δραστηριότητες επεκτάθηκαν και σε άλλα προϊόντα όπως στον καπνό, βαμβάκι και γλυκάνισο.Η μεγάλη του αγάπη για τα γράμματα τον ώθησε να διαθέσει ολόκληρη την περιουσία του για την μόρφωση της νεολαίας Σερρών.Διέθεσε 10.000 λίρες για την ανέγερση Παρθεναγωγείου που ονομάστηκε Γρηγοριάς ανήγειρε το Δούμπειο Νηπιαγωγείο, το Εθνικό Ορφανοτροφείο και συνέβαλε στην ανακαίνιση των Ιερών Ναών Αγίου Νικολάου και Ταξιαρχών.Προικοδότησε άπορα κορίτσια, κατασκεύασε καπναποθήκες όπου αποθηκεύονταν τα δικά του καπνά, αλλά και άπορων καπνοπαραγωγών.Για αυτή την μεγάλη του κοινωνική και φιλανθρωπική δραστηριότητα ανακηρύχθηκε από την Ελληνική Κοινότητα των Σερρών Μέγας Ευεργέτης και τον θάνατό του θρήνησε ολόκληρος ο Σερραϊκός λαός.


Παναγιωτίδης Αριστείδης

ΠΑΠΑΠΑΣΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ


Ήταν οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα με το ψευδώνυμο
Καπετάν Ανδρούτσος. Το όνομά του ήταν Παπαπασχάλης Α.
Τσιάγκας και γεννήθηκε στο Λειβαδοχώρι Σερρών όπου και υπη-
ρέτησε ως Ιερέας.
Το 1915 ήλθε στα Σέρρας ως Ιερέας στην εκκλησία του Αγίου
Παντελεήμονα. Στις 4–10–1906 οι Βούλγαροι σκότωσαν τον πατέρα
του, τραυμάτισαν σοβαρά την μητέρα του και έκαψαν το σπίτι
του.
Αμέσως οργάνωσε ένοπλη ομάδα και άρχισε την δράση του
κατά των Βουλγάρων, δυστυχώς όμως η δράση του είχε σύντομο
και τραγικό τέλος γιατί στις 24–2–1907 προδόθηκε στους Τούρ-
κους που περικύκλωσαν την ομάδα του στη Νικοσλάβη και ζήτη-
σαν την παράδοσή του.
Ο Παπαπασχάλης όμως αρνείται να παραδοθεί και αν και
τραυματισμένος σοβαρά μάχεται ως την τελευταία του σφαίρα,
διευκολύνοντας τα 3 παλικάρια του που δεν είχαν σκοτωθεί από
τα 6 της ομάδας του να διαφύγουν.
Τον συλλαμβάνουν οι Τούρκοι ζωντανό και τον κομμα


Φουρκαλάς Ηλίας

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΦΤΑΤΖΗΣ

<Ο Γιώργος Καφταντζής γεννήθηκε στην Ηράκλεια Σερρών στις 22 Μαρτίου 1920 και δικηγόρησε στις Σέρρες. Πήρε μέρος στη μάχη της Κρήτης, όπου αναφέρεται το μυθιστόρημά του «ΔΩΔΕΚΑ ΜΕΡΕΣ» (1955 ) και στην Εθνική Αντίσταση ως κορυφαίο στέλεχος της ΕΠΟΝ (Μαλέας). Αδιαμφισβήτητη ηγετική φυσιογνωμία της αγωνιζόμενης νεολαίας της Μακεδονίας, ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης, στην περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα, περίοδο που σφράγισε το έργο του και τον
καθιέρωσε ως ένα από τους αξιολογότερους έλληνες μεταπολεμικούς ποιητές. Στις 30 Απριλίου 1944 εκλέχτηκε εθνοσύμβουλος Θεσσαλονίκης (γενικές εκλογές στην πόλη σύμφωνα με την αριθ. 3 πράξη της ΠΕΕΑ).
Ποιήματά του περιλαμβάνονται σε πολλές ελληνικές και ξενόγλωσσες ανθολογίες (Γαλλική, Ιταλική, Αγγλική, Ρωσική, Πολωνική, Ουγγρική.
Είχε μεγάλη κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα. Διετέλεσε Πρόεδρος του «Συλλόγου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών»,του Μουσικογυμναστικού Ομίλου «ΟΡΦΕΑΣ», της «Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών»,του «Λαογραφικού Ομίλου», της Νομαρχιακής Επιτροπής Πνευματικής Δραστηριότητας, μέλος του Δ.Σ. του Εκκλησιαστικού μουσείου Ιεράς Μητρόπολης Σερρών και Νιγρίτης και πολλών άλλων πολιτιστικών επιτροπών και συλλόγων. Έγιναν ειδικές εκδηλώσεις για το έργο του και πήρε πολλές τιμητικές διακρίσεις και χρυσά μετάλλια. Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Συμμετείχε σε εκδόσεις περιοδικών, είχε την ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού «ΟΡΦΕΑΣ» και συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες Σερρών, Θεσσαλονίκης, Αθηνών και άλλων πόλεων.


Με σπάνια σεμνότητα στη ζωή και στο έργο του, δεν αναζήτησε τα φώτα της μεγάλης πόλης, την εύκολη καταξίωση. Παρέμεινε στις Σέρρες, την αγαπημένη του πόλη, που κι αυτή τον αγαπούσε.
Δεν υπάρχει ίσως άλλη πόλη στην Ελλάδα που έχει να επιδείξει παρόμοιο πολυσχιδές έργο ενός πνευματικού ανθρώπου, όπως ποιητικές συλλογές, διηγήματα, θεατρικά έργα, ένα κολοσσιαίο ιστορικό έργο, πνευματικό θησαυρό για την πόλη του, με κορυφαίο την τρίτομη «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΗΣ». Ο μεγαλύτερος πνευματικός άνθρωπος που έζησε σ΄ αυτή την πόλη, ο πατριάρχης των Σερραϊκών γραμμάτων, ο ποιητής, λογοτέχνης, ιστορικός πέθανε στις 12 Μαρτίου 1998, αφήνοντας πίσω του αθάνατο έργο

ΘΕΜΕΛΗ ΑΝΝΑ






































Τρίτη 24 Απριλίου 2012

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΟΛΥΖΩΙΔΗΣ
























 Γεννήθηκε το 1802 στο Μελένικο και πέθανε στην Αθήνα το 1873. Σπούδασε στη Γοττίγγη τέσσερα χρόνια. Το 1821 κατέβηκε από το εξωτερικό στο Μεσολόγγι κι έγινε οπαδός και γενικός γραμματέας
του Μαυροκορδάτου.
Εξέδωσε στην Ύδρα την εφημερίδα «Απόλλων». Έγραψε και πολλά συγγράμματα. Ήταν δικαστής, πολιτικός και λόγιος με μεγάλη πνευματική ικανότητα, γι’ αυτό στη σταδιοδρομία του απέκτησε αξιόλογες και υψηλές θέσεις (Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου, Πρόεδρος του Πρωτοδικείου Ναυπλίου, Σύμβουλος της Επικρατείας, Υπουργός Παιδείας, Εσωτερικών). Υπήρξε επίσης ο κύριος συντάκτης του Συντάγματος της Α' Εθνικής Συνέλευσης της Επιδαύρου και άλλα πολλά. Αλλά εκείνο που τον ανέβασε στα ύψη και τον άφησε αθάνατο, είναι η δικαστική του ευσυνειδησία. Σαν Πρόεδρος του Έκτακτου Δικαστηρίου για τη δίκη του Κολοκοτρώνη και των άλλων οπλαρχηγών, έπρεπε να υπογράψει την καταδικαστική απόφαση, για τον ελευθερωτή της Ελλάδας τον Κολοκοτρώνη.

Αλλά παρά τη μεγάλη βία που του άσκησαν οι στρατιωτικοί, ύψωσε το ηθικό του ανάστημα και μαζί με το συνάδελφό του Τερτσέτη (μέλος του έκτακτου δικαστηρίου) δεν υπέγραψαν.

Η προτομή του βρίσκεται στο παρκάκι δίπλα στο Δικαστικό Μέγαρο.
            Τσαβέα Αλίκη

ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΡΩΟΝ

ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΠΟΛΙΣ ΣΕΡΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΓΕΝΝΑΙΟΣ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ
Η πρώτη στήλη που υπήρχε στο βάθρο τοποθετήθηκε από την 6η
Μεραρχία η οποία ανατινάχθηκε κατά τους πολέμους 1912 – 1913 από τους Βουλγάρους. Εν συνεχεία την δεκαετία 1919 – 1929 τοποθετήθηκε το σημερινό υπάρχον μνημείο το οποίο είναι έργο του γλύπτη Γεωργίου Δημητριάδη το οποίο ανατινάχτηκε στις 3 Ιανουαρίου 1943 από τους Βουλγάρους και το οποίο αναστηλώθηκε το 1973 μερίμνη του Δήμου Σερρών. Στο βάθρο του μνημείου υπάρχει η παραπάνω επιγραφή

     

Παναγιωτίδης Αριστείδης


ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ



 

Το Μνημείο είναι τοποθετημένο στο προαύλιο της Λέσχης της Ελ-
ληνικής Αστυνομίας. Εις το βάθρο του Μνημείου αναγράφεται:
¨
ΤΟΔΕ ΗΡΩΟΝ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
ΤΩΝ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΑΝΔΡΩΝ ΤΗΣ
ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΔΑΠΑΝΑΙΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΑΙΩΝ
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ΕΝΕΚΕΝ¨
                                                                                    
                                                                               Καψημάλη Αικατερίνη

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1941-1944
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΤΟΧΗΣ


Το Μνημείο ανηγέρθη από την ΠΕΑΕΑ Σερρών προς τιμή των πε-
σόντων κατά την Εθνική Αντίσταση 1941 – 1944. Κατά των Στρατευ-
μάτων κατοχής όπως αναγράφεται σε επιγραφή στο βάθρο του
Μνημείου.Η Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα ήταν ο αγώνας του συνόλου των
διαφόρων οργανώσεων κατά των κατοχικών δυνάμεων στην διάρ-
κεια του Βου Παγκοσμίου Πολέμου.Από τις κορυφαίες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης υπήρξε η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου.

Φωτιαδού Πασχαλία

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΠΕΖΕΣΤΕΝΙ


Το Μπεζεστένι των Σερρών ανάγεται στο τέλος του 15ου αιώνα, βρίσκεται στο πιο κεντρικό σημείο της πόλης, στην πλατεία Ελευθερίας και σήμερα χρησιμοποιείται σαν Αρχαιολογικό Μουσείο. Πρόκειται για έργο πιθανώς Έλληνα αρχιτέκτονα.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας η πόλη των Σερρών εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο σπουδαία εμπορικά κέντρα, με πολύ σημαντική κίνηση. Σημαντικά είναι τα ευρήματα που βρέθηκαν στην ανασκαφή του προϊστορικού οικισμού "Κρυονέρι" που βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από την Αμφίπολη, στα Βορειοδυτικά, με πιο χαρακτηριστική τη συλλογή των πήλινων αγγείων της Νεότερης Νεολιθικής περιόδου που προέρχεται από την παραπάνω ανασκαφή . Ελπίζουμε ότι στο μέλλον ο αξιολογότατος αυτός χώρος θα αξιοποιηθεί πολύπλευρα - αλλά και θα διαφημιστεί κατάλληλα μέσα από προγράμματα των σχολείων του Νομού Σερρών, αλλά και γειτονικών Νομών, έτσι ώστε οι επόμενες γενιές να αποκτήσουν αυτό που καταφανώς λείπει από τις σημερινές. Το ελάχιστο ενδιαφέρον για την ιστορική μνήμη αλλά και μια γνωριμία με την τέχνη που που περίτρανα παρουσιάζεται στο μουσείο αυτό.Είναι ίσως και μια αφορμή για μια πάνω στην εκμετάλλευση των ευρημάτων που τόσο πλουσιοπάροχα π ο Νομός Σερρών συνολικά.


Νικολαΐδου Χρυσούλα


Κυριακή 22 Απριλίου 2012

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ

Ο Σερραίος μεγαλέμπορος Εμμανουήλ Παπάς είναι εκείνος που
πρώτος υψώνει τη σημαία της επανάστασης στον Ελληνικό Βορρά.
Ο Εμμανουήλ Παπάς γεννήθηκε στη Ντοβίστα, που αργότερα
πήρε το όνομά του, στα 1773 και σπούδασε στα Σέρρας, όπου
εγκαταστάθηκε μετά το γάμο του, κάμνοντας τον τραπεζίτη και
τον έμπορο.
Ο Εμμανουήλ Παπάς ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρία από το
1818 και κινδύνεψε τον ίδιο χρόνο να δολοφονηθεί για αυτό και
έφυγε στην Κωνσταντινούπολη.
Ενώ βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη πληροφορήθηκε την
έναρξη της Επανάστασης. Αμέσως ο Εμμανουήλ Παπάς εγκατέ-
λειψε τις επιχειρήσεις του και αφού προμηθεύτηκε αρκετά όπλα
και πυρομαχικά, τα φορτώνει στο καράβι του Χατζηβισβίκη, από
τόν Αίνο της Θράκης και μαζί με μερικά παλικάρια του από τα
Σέρρας ξεκινά στα τέλη Μαρτίου και πηγαίνει στο Άγιο Όρος.
Οι Μοναχοί του Αγίου Όρους οι οποίοι ήδη ήταν μυημένοι στο
κίνημα τον υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό, οι δε Ηγούμενοι των
Μοναστηριών τον ευλόγησαν και τον ανακήρυξαν Αρχηγό και
προστάτη της Μακεδονίας.Ο Εμμανουήλ Παπάς υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες φυσιογνωμίες του απελευθερωτικού αγώνα για το μεγαλείο της πατριωτικής του ψυχής, την πολιτικότητά του, τη φρόνηση, τις υλικές του θυσίες και τη σωματική του ανδρεία.Έκαμε το παν για τον συντονισμό της εξεγέρσεως των Μακεδόνων και διέθεσε όλη την περιουσία του για τον αγώνα, αλλά
δυστυχώς δεν μπόρεσε να πετύχει τους σκοπούς του γιατί συνάντησε πολλές δυσκολίες ανυπέρβλητες και έμεινε μόνος,
χωρίς καμιά βοήθεια και υποστήριξη, αποκλεισμένος στο Άγιο Όρος.
Το άγαλμά του βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης μας (Πλατεία Ελευθερίας) το οποίο ανεγέρθη κατά το έτος 1965
με την πρωτοβουλία του επιθεωρητή της Β΄ Εκπ. Περιφέρειας Σερρών Βασιλείου Παπαστεφάνου και τη φροντίδα και δραστη-
ριότητα των δασκάλων της ίδιας Περιφέρειας και με έρανο που έγινε μεταξύ των κατοίκων του Νομού Σερρών και των σχολείων
της Δ΄ Γενική Επιθεωρήσεως στοιχ. εκπαίδευσης
ΕΙΣ ΤΟ ΒΑΘΡΟ ΤΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΑΝΑΓΡΑΦΕΤΑΙ:

Μούτλα Παναγιώτα

ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ

 

 

 

 

Γεννήθηκε στα Σέρρας. Ήταν Αντισμήναρχος καί κατά την εισβολή των Τουρκικών Στρατευμάτων στην Κύπρο ως χειριστής
Αεροσκάφους της 354 Μοίρας, μετέβαινε στην Κύπρο σε διατεταγμένη αποστολή. Κατα την προσγείωση του στο Αεροδρόμιο της Λευκωσίας κατερίφθηκε το Αεροσκάφος και σκοτώθηκε, καθώς και όλοι οι επιβαίνοντες σ΄αυτό.
Το άγαλμά του εστήθη απέναντι από την Γέφυρα Αγίων Αναργύρων (Γέφυρα Τσέλιου) από την Κυπριακή Δημοκρατία, την Νομαρχία Σερρών, τον Δήμο Σερρών και την Ένωση Κυπρίων Νομού Σερρών.Κάτωθι του αγάλματος αναγράφεται.



¨ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΝΤ/ΡΧΟΥ
ΣΤΕΛΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗ
ΚΑΙ ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΚΑΤΑ
ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ



Σουτζής Νικόλαος

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΠΑΠΑΠΑΥΛΟΥ

Η καταγωγή του ήταν από την Σάτιστα. Από το 1896 έως το 1899
υπηρέτησε ως Διευθυντής του Γυμνασίου Σερρών, και εν συνεχεία
έφυγε για την Λιψία για ανώτερες σπουδές.
Εργάστηκε εν συνεχεία για ένα χρόνο στο Μοναστήρι ως εκπαι-
δευτικός. Το 1900 γύρισε στα Σέρρας και υπηρέτησε ως Γυμνασιάρ-
χης. Κατά τον Ελληνοβουλγαρικό πόλεμο οι Βούλγαροι τον
φυλάκισαν και όταν φεύγοντας έκαψαν την πόλη των Σερρών μαζί
με άλλους 6 προκρίτους στις 29 Ιουνίου 1913 ενώ τους μετέφεραν
προς την Βουλγαρία στο δρόμο προς το Λιβούνιο τον έσφαξαν μαζί
με τους άλλους 6.Ο Δήμος Σερρών τιμώντας τον του αφιέρωσε μια κεντρική οδό
της πόλης και τοποθέτησε την προτομή του στο παρκάκι απέναντι
από το Ξενοδοχείο Φίλιππος Ξενία. Τα αποκαλυπτήρια της οποίας
έγιναν στις 29 – 6 – 1954.


Τσελέπης Χαραλαμπος

ΜΗΤΡΟΥΣΗΣ ΓΚΟΓΚΟΛΑΚΗΣ

 

 

Γεννήθηκε στο χωριό Χομόνδος των Σερρών που σήμερα φέρει το ένδοξο όνομά του.

Οι Βούλγαροι τον ξεχωρίζουν στο Χομόνδος και τον πλησιάζουν και με διάφορες δελεαστικές προτάσεις για να γίνει δικός τους. Ο Μητρούσης όμως βροντοφωνάζει: "δεν γίνομαι Βούλγαρος, Έλληνας γεννήθηκα και Έλληνας θα πεθάνω".

Οι Βούλγαροι σφάζουν την γυναίκα του. Ο Μητρούσης εξαγριωμένος σκοτώνει μερικούς συγχωριανούς του που είχαν προσχωρισθεί στους Βουλγάρους και εντάσσεται στο σώμα του Γιαγλή και σφάζουν όσους Βουλγάρους συναντούν. Το 1907 ο Μητρούσης οργανώνει δικό του Σώμα και εγκαθίσταται στα Σέρρας σε ένα σπιτάκι δίπλα στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας. Οι Τούρκοι θέλοντας να τον εξοντώσουν περικυκλώνουν το σπίτι του και τον καλούν να παραδοθεί. Ο Μητρούσης με πρόσχημα ότι θα παραδοθεί παρασύρει τον Τούρκο Διοικητή χωροφυλακής μέχρι την πόρτα του σπιτιού του και τον αποκεφαλίζει.

Αμέσως οι Τούρκοι αρχίζουν να πυροβολούν και το σπίτι του παίρνει φωτιά. Ένα από τα παλικάρια του ο Τουρλεντές τραυματίζεται βαριά και καίγεται μέσα στο σπίτι, οι άλλοι πηδούν στην αυλή της εκκλησίας και ο Μητρούσης με τον ανεψιό του Ουζούνη ανεβαίνουν στο καμπαναριό.

Πολεμούν για επτά ολόκληρες ώρες οι σφαίρες τους όμως τελειώνουν. Δύο από τα παλικάρια του σοβαρά τραυματισμένα συλλαμβάνονται, Ούρδας και Παναγιώτου.

Ο Μητρούσης με την τελευταία σφαίρα του σκοτώνει τον ανεψιό του Ουζούνη για να μην συλληφθεί και αυτός βγάζει το μαχαίρι του και σχίζει την κοιλιά του και ξεψυχάει ψιθυρίζοντας Ελλάδα. Είναι 14 Ιουλίου 1907.

Η προτομή του βρίσκεται στο προαύλιο της εκκλησίας Ευαγγελίστριας στα Καμενίκια εκεί όπου πολέμησε και πέθανε.

Από το Λεύκωμα ΑΓΑΛΜΑΤΑ & ΜΝΗΜΕΙΑ Ν. ΣΕΡΡΩΝ του ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΡ. ΧΡΗΣΤΙΔΗ

http://christidischristos.blogspot.com/2011/04/blog-post_23.html

 

Σιόντας Ανδρέας

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ



Γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων το 1864.Είναι ο σημαντικότερος Έλληνας Πολιτικός του 20ου αιώνα ο οποίος με την τόλμη και την αγωνιστικότητά του αλλά και την ευστροφία και τον ρεαλισμό του στον τομέα της διπλωματίας διαμόρφωσε την σύγχρονη Ελλάδα τόσο ως προς την εδαφική της έκταση όσο και προς την κοινωνική της συγκρότηση. Ήταν δικηγόρος στην Κρήτη όπου ανέπτυξε αγωνιστική δράση από το 1887. Το 1905 κήρυξε την επανάσταση του Θερίσου.Διετέλεσε πρωθυπουργός της Κρητικής Πολιτείας το 1910.Κλήθηκε από τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο και επικεφαλής του κόμματος των Φιλελευθέρων ανέλαβε την πρωθυπουργία στην Ελλάδα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913 και πέτυχε την Εθνική ολοκλήρωση.Ως προς την στάση της Ελλάδας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήλθε σε σύγκρουση με το Στέμμα και αποπέμφθηκε από την Πρωθυπουργία. Αντέδρασε οργανώνοντας το κίνημα της Θεσσαλονίκης το 1916 που οδήγησε στην εκθρόνιση του Βασιλέα Κωνσταντίνου και την συμπαράταξη της Ελλάδος με την Αντάν.
Ο Δήμος Σερρών τιμώντας τον τοποθέτησε την προτομή του στο παρκάκι δίπλα στην Στρατιωτική Λέσχη Αξιωματικών. 

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

Γεννήθηκε στην Τρίγλια Προποντίδας το 1867 και το κοσμικό του
όνομα ήταν Καλαφάτης.
Μητροπολίτης Δράμας ήτο από το 1902 έως το 1907 και αγωνί-
στηκε εναντίον της Βουλγαρικής προπαγάνδας και συνέπεια του
αγώνα του αυτού χαρακτηρίστηκε από τις Οθωμανικές Αρχές επι-
κίνδυνος και αναγκάστηκε να αποσυρθεί στην Τρίγλια το 1907 και
το 1910 έγινε Μητροπολίτης Σμύρνης.
Κατά την περίοδο της Ελληνικής Διοίκησης της Σμύρνης 1910 – 1922
ήταν ο πνευματικός Ηγέτης του Μικρασιατικού Ελληνισμού. Ηγήθηκε
της Μικρασιατικής Άμυνας που είχε στόχο τη δημιουργία αυτόνομου
κράτους σε περίπτωση ήττας του Ελληνικού Στρατού.
Με την κατάρρευση του Μικρασιατικού Μετώπου αρνήθηκε να
εγκαταλείψει τη Σμύρνη και υπέστη Μαρτυρικό θάνατο στα χέρια
του Τουρκικού όχλου.
Εις ένδειξη ευγνωμοσύνης η Αδελφότητα Μικρασιατών Νομού
Σερρών, η Εστία Ν. Σμύρνης και ο Δήμος Σερρών, τοποθέτησαν την
προτομή του στην κεντρική πλατεία της πόλης (Πλατεία Ελευθερίας).
Στο βάθρο της προτομής αναγράφεται:

¨ΖΗΤΩ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟΝ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟΝ ΣΤΑΥΡΟ
ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΙΝ
ΚΑΘΗΛΟΥΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΧΩΝ ΕΤΕΡΟΝ ΤΙ
ΝΑ ΔΩΣΩ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ
ΟΥΤΩΣ ΕΝΝΟΩ ΤΟ ΕΠ ΕΜΟΙ ΤΗΝ ΖΩΗΝ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΡΩΣΥΝΗΝ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
ΤΡΙΓΛΙΑ Μ. ΑΣΙΑΣ 1867
ΣΜΥΡΝΗ 1922¨.
                                                                                                                 
Τζαμπατζίδου Δάφνη   


























 

ΔΟΥΚΑΣ Γ.ΔΟΥΚΑΣ

Σερραίος οπλαρχηγός και γενικός αρχηγός των ανταρτών της περιοχής Ζίχνης και Παγγαίου κατά το Μακεδονικό Αγώνα. Πολύ νέος πιάστηκε από τις τουρκικές αρχές, δραπέτευσε και πήγε στην Αθήνα (1903). Εκπαιδεύτηκε σ' ένα κρυφό στρατόπεδο για αντάρτες και μπήκε στην ομάδα του καπετάν Βάρδα στη Δ. Μακεδονία.

Στα 1905 άρχισε τη δράση του στην επαρχία Φυλλίδας με σώμα 20 ανδρών. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους αρχηγούς του Μακεδονικού Αγώνα. Εύστροφος, ψύχραιμος, έντιμος, γρήγορος και μυαλωμένος.Κατά την είσοδό του στην πόλη των Σερρών (1908) με την ανακήρυξη του Συντάγματος,η μητέρα του τον στεφάνωσε με χρυσό στεφάνι, δώρο της ελληνικής κοινότητας Σερρών. Με την κήρυξη του Βαλκανοτουρκικού πολέμου επιστράτευσε 100 παγγαιοχωρίτες και κατέλυσε τις τουρκικές αρχές,υψώνοντας την ελληνική σημαία και απελευθερώνοντας πρώτος το διαμέρισμα Παγγαίου και Τσάγεζι εν ονόματι του ελληνικού κράτους

ΤΣΕΛΕΠΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ


Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ

   Σπανίως  συναντά κανείς πόλιν διαρκώς υφισταμένη τας καταιγίδας του χρόνου και των πολεμικών περιπετειών αλλά και διαρκώς εκ τέφρας και των ερειπίων αναβάλλουσαν εκάστοτε  ωραιοτέραν, ως η πόλις των Σερρών [Π.Θ.ΠΕΝΝΑΣ]
   Πρώτη φορά εμφανίζεται στην ιστορία στις αρχές του 5ου πΧ αιώνα, από τον Ηρόδοτο με το όνομα Σίρις και τον εθνικό προσδιορισμό Παιονική.Αυτό αποδεικνύεται από μια επιγραφή "Σιρραίων πόλις'" που βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Σερρών.
   Τον 8ο αιώνα κατείχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική ιστορία.Μετά  τον μεσαίωνα υπέστη πολλές καταστροφές και σκλαβώθηκε αρκετές φορές.
   Το 1204 παραδόθηκε στους Φραγκους,το 1205 ο Βούλγαρος τσάρος Ιωάννης ο β' κατέλαβε τις Σέρρες.Το 1221 περιήλθε στον Δεσπότη της Ηπείρου.Το 1230 στον Βούλγαρο τσάρο Ιωάννη β'.Το 1245 στον αυτοκράτορα Νικαιας Ιωάννη Βατατζή. Το 1345 στον κραλη της Σερβίας Στ.Ντουσιάν.Όταν ηττήθηκαν οι Σέρβοι στο Τζερόνιμο ,η πόλις παραδόθηκε στον βασιλιά της Θεσ/νίκης Μανουήλ τον β΄. Όμως οι Τούρκοι την κατέλαβαν οριστικά το 1383.
    Το σημαντικότερο μνημείο που διασώθηκε είναι η Ακρόπολη.που ανάγεται τον 9ο αιώνα μΧ. Πηγές αναφέρουν ότι ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς κατασκεύασε οχυρωματικά έργα στην πόλη.Μέσα σε αυτα περιλαμβάνονται σπίτια,δεξαμενές,υδραγωγεία,κ.λ.π.Μα το πιο παλιο ανάγεται στη Μεσαιωνική περίοδο.
   Δύο παράλληλοι τοίχοι μήκους 5μ και 8μ με τέσσερεις σειρες ορθογωνισμένους πορωλιθους ο δυτικός και τρεις ο ανατολικός σχηματιζουν τη βάση της νότιασ πλευράς του πύργου της Ακρόπολης και σαν προέκτασή του ένα ειδος εσωτερικής εξέδρας.Επίσης το 1958 αποκαλύφθηκε στο Ν.Α και ψηλότερο σημείο της Ακρόπολης ,ένα θεμέλιο με δύο πλευρές σε ορθή γωνία χωρισ διάβρωση αλλα και χωρις κονίαμα.Πλάι σε αυτο βρέθηκε το κατώφλι μεγάλης πύλης φαγωμενο στις άκρες του από σιδερένιες στρόγιγγες.διάφορα καρφιά,ένας μεταλλικός αρμος,δύο κομμάτια από ισιες μαρμάρινες πλάκες.ύψους 1,5 μκαι τέσσερεις δουλεμένοι στυλοβάτες από το ιδιο μάρμαρο.Δυστυχώς,ένας τάφος,χάλκινα κτερίσματα απροσδιόριστης εποχης βρέθηκαν κοντα σε θεμέλιο από πορώλιθο σκεπάστηκαν με σπουδη για να κτιστεί το τουριστικό περίπτερο.Οι παραπάνω πορωλιθοι αποτελούν προβυζαντινο υλικό,που διασ'ωθηκε στην αρχική θέση ή μεταφέρθηκε από κατεστραμενο οικοδόμημα μακεδονικής ή θρακικης εποχης.


    Σημαντικό εύρημα υπύρξε ένας τοιχος από γκριζόλευκες πέτρεςκάποιου ρωμαϊκού οικοδομηματος.Αποκαλύφθηκε σε βάθος 4μ στο προαύλιο της εκκλησιάς των Παλαιοημερολογιτών καθώς 2000 χάλκινα νομίσματα ρωμαικης εποχής.Αυτα φαίνονταν αχρησιμοποίητα και μάλλον αποτελούσαν συλλογή δημοσίου καταστήματος (Ναού,Ταμείου, Νομισματοκοπείου)
    Όσο σπανίζουν τα παλιά χτίσματα,τόσο  βλεπουμε συχνά πλήθος απο όστρακα που τα πιο πολλα προέρχονται από χοντροκωμένα αγγεία με παχειά τοιχώματα και το χρωματιστο βερνίκι των Βυζαντινών(σμάλτωμα) συνήθως πράσινο.Ωστόσο βλέπουμε και ερυθρομορφα ή μελανομορφα αγγεία προγενέστερης εποχης,φτάνοντας ως την πρώιμη αρχαιοτητα.Τέτοια οστρακα βρηκε ο καθηγητής Γ.Μπακαλάκης.Η οριστικη χρονολόγησή τους εγινε το 1956  κατα την διαμόρφωση της αυλης του Αγίου Νικολάου.Χωρίς αμφιβολία χρονολογούνται στον 6ο ή 7ο πΧ αιώνα.Δύο τέτοια οστρακα μαζί με σκαμμένο και γραμμένο κόκκαλο  ίσως προιστορικο βρέθηκαν από τον συγγραφέα(Γ Καφταντζη) κατα την διανοιξη του δρόμου το 1962.
   Δυστυχως απανωτές καταστροφες και ξαναχτίσματα απο σκόρπια υλικα μα περισσότερο οι προσχώσεις εξαφανισαν κάθε σημάδι αυτής της εποχη΄ς,Έτσι δε βρέθηκε ούτε το νεκροταφείο το οποίο μάλλον ηταν όπου και το ρωμαικοστη δυτική πλευρά της νότια προέλευσης του λόφου,ανάμεσα στις εκκλησίες του Αγιου Παντελαιημωνα και Μ,Ταγξιαρχών.
   Συνοψίζοντας καταληγουμε ότι η πόλη κείτονταν από τότε που είναι γνωσυή με αυτό το όνομα στο κάτω μισό της νότιας πλευράς του λόφου της Ακρόπολης και μέσα στο επίπεδο κοίλωμα που σχηματιζουν οι προσβάσεις του,έχοντας στην κορυφή του λόφου το πιο γερό φρούριο με ναούς ,αρχοντικά και την αγορά στον ανετο εξώστη ανάμεσα στο σημερινό γυμνασιο θηλέων και τα πρώτα  προς Α σπίτια των πολεμοπαθων ( Ηρακλειώτικα)
                                                                                                                                                                
   Πληροφορίες απο το βιβλίο του Γ.Καφταντζη με τίτλο ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΤΗΣ




ΕΚΠΟΝΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: ΜΠΑΚΑΛΗ ΕΥΑΝΘΙΑ